Το οινοποιείο Nico Lazaridi winery το επισκέπτηκα τον Ιούλιο του 2012. Βασικά το εντόπισα μέσω των πινακίδων που υπήρχαν στο δρόμο και το διαφήμιζαν. Η είσοδός του ήταν αρκετά εντυπωσιακή αφού ήταν μια μεγάλη πύλη με ιδιωτικό δρόμο που μέσα από τον Αμπελώνα κατέληγε στο οινοποιείο. Μεγάλη έμφανιση έχει δοθεί στις ετικέτες των μπουκαλιών, οι οποίες είναι
έργα τέχνης καλλιτεχνών. Τα αυθεντικά έργα κοσμούν μια ιδιαίτερη
αίθουσα στο οινοποιείο σαν γκαλερί. Το οινοποιείο θα το χαρακτήριζα ημιτελές ως προς τους υπόλοιπους επισκέψιμους χώρους του αλλά γινόντουσαν έργα ανάπλασης για το λόγο αυτό. Δεν υπήρχε δοκιμαστήριο κρασιών (για το λόγο αυτό δεν μπορώ να γράψω για τα κρασιά του) και η υπόγεια κάνναβα δεν ήταν επίσκεψιμη. Η ξενάγηση έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στις ετικέτες και όχι στα κρασιά και σε πληροφορίες για την οινοποίηση, ενώ την επισκέψιμη κάνναβα θα την χαρακτήριζα ιδιαίτερα ζεστή (άνω των 20+ οC). Τέλος, γίνεται επίσκεψη και στο χώρο εμφιάλωσης και ετικετοποίησης που τα περισσότερα οινοποιεία παραλείπουν στην επίσκεψή τους. Γενικά θα χαρακτήριζα το οινοποιείο ημιτελές με πολλές προοπτικές.
Θετικά
- Η γκαλερί με τα αυθεντικά έργα που κοσμούν τις ετικέτες των μπουκαλιών.
- Η επίσκεψη στο χώρο εμφιάλωσης και ετικετοποίησης.
- Οι προοπτικές που έχει.
Αρνητικά
- Δεν υπήρχε χώρος για δοκιμή κρασιών (υπό ανέγερση)
- Δεν ήταν επισκέψιμη η κεντρική υπόγεια κάνναβα (υπό επισκευή)
- Δεν ήταν επαρκής η ξενάγηση σχετικά με την παραγωγή κρασιών (έλειπαν οι οινολόγοι σε άδεια)
Κρασιά
Αγόρασα μόνο τον επιδόρπιο οίνο "Μελισουργό" από λιαστά σταφύλια Merlot του 2007. Σαν γλυκό κόκκινο κρασί το βρήκα πολύ καλό. Όμως με ενόχλησε το γεγονός ότι όταν προσπάθησα να το ανοίξω ο φελλός ήταν πάρα πολύ ξερός και διαλυόταν συνέχεια με αποτέλεσμα να χρειαστεί να τον σκάψω για να τον βγάλω.
